در این مقال، به بررسی وضعیت حوزه سلامت در مالزی و امکانات و تجهیزات این حوزه با ارائه آمارهای مربوط به این حوزه در این کشور 32میلیون نفری پرداخته شده است.

کشور مالزی، با توجه به رقابت شدید با همسایگانش در حوزه سلامت، یک مرکز خدمات بهداشتی بالقوه در آسه‌آن محسوب می‌شود.
بودجه وزارت بهداشت مالزی در سال 2021، حدود 7.6 میلیارد دلار بوده است که نسبت به سال 2020، بالغ بر 4.3 درصد افزایش داشته است. دولت مالزی عمده تمرکز خود را در سال گذشته به تامین و ارائه واکسن‌های کرونا که مقرون به صرفه و قابل دسترس برای همه باشد، گذاشت و همین عامل باعث کاهش بودجه در برخی حوزه‌های دیگر سلامت شد. هزینه‌های پزشکی این کشور در مقایسه با برخی از کشورهای منطقه و جهان بسیار پایین تر است (حدود درصد 40 کمتر از آمریکا و انگلستان).

براساس پیش بینی‌ها، هزینه‌های مراقبت های بهداشتی در مالزی تا سال 2028 دوبرابر خواهد شد و به حدود 28 تا 30 میلیارد دلار خواهد رسید. مراقبت های بهداشتی در این کشور در دو بخش عمومی و خصوصی عرضه می‌شود و نسبت مصرف خدمات بهداشتی عمومی ‌به بخش خصوصی تقریبا به طور مساوی توزیع شده است. البته هزینه‌های درمان در این دو بخش متفاوت است و دولت مالزی در نظر دارد با استفاده از این تفاوت هزینه، بخش خصوصی را ترغیب نماید تا در توسعه بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها سرمایه گذاری بیش تری با هدف حمایت از بازار رو به رشد داخلی و هم چنین تمرکز فزآینده بر جذب گردشگر سلامت داشته باشد. ارائه دهندگان خدمات بهداشتی خصوصی، مجاز به ارائه خدمات به گردشگران سلامت هستند.

بخش دولتی و خصوصی مالزی در سال های اخیر تلاش کرده اند، سیستم مراقبت های بهداشتی عمومی در این کشور را با خرید تجهیزات لازم از جمله دستگاه‌های تنفس مصنوعی، سیستم های نظارت بر بیمار و تجهیزات حفاظت فردی، تقویت نمایند. هر چند نحوه تصمیم سازی برای خرید تجهیزات در بخش دولتی با رفتار و تصمیم گیری در بخش خصوصی تفاوت داشته و بسته به عوامل مختلف، نحوه خرید هم تغییر کرده است. موقعیت یابی بیمارستان‌های خصوصی در بازار نقش کلیدی در بسیاری از فرآیندهای تصمیم گیری برای خرید تجهیزات ایفا می‌کند. آشنایی پزشکان با تجهیزات سایر کشورها نیز از عوامل مهم است. جدای از پزشکانی که در داخل مالزی مدارج علمی را طی می نمایند، اکثر پزشکان مالزیایی که مدارک خود را از کشورهای خارجی دریافت می‌کنند، بیشتر فارغ التحصیل کشورهایی چون انگلستان، ایرلند، استرالیا، هند، مصر و اندونزی هستند و از این رو، اکثر پزشکان عمومی ‌با تجهیزات اروپایی و استرالیایی بیشتر آشنا هستند. شاید به همین دلیل هم باشد که گفته می‌شود شرکت های اروپایی کانال های فروش و خدمات پس از فروش قوی در مالزی و منطقه ایجاد کرده اند.

به رغم شرایط ویژه کرونایی و مشکلات اقتصادی و تامین منابع مالی لازم در اجرا پروژه‌های عمرانی، پروژه‌های توسعه بیمارستان‌های دولتی در این کشور هم چنان در حال انجام است. بخش های کانونی توسعه و گسترش امکانات بهداشتی و دندان‌پزشکی، تهیه تجهیزات پزشکی، مراقبت‌های پیش بیمارستانی مانند آمبولانس‌ها و مراقبت‌های اولیه هستند. مراقبت های پیش بیمارستانی مانند خدمات آمبولانس و خدمات حوادث و فوریت های اضطراری نیز از دیگر حوزه‌های تمرکز دولت مالزی است. خدمات آمبولانس در این کشور بیشتر توسط سازمان‌های غیرانتفاعی و سازمان‌های انتفاعی کوچک تر ارائه می‌شود و یک همکاری در قالب مشارکت عمومی و خصوصی است. در سال 2020 دولت مالزی در بودجه پیشنهادی برای افزایش تعداد خدمات آمبولانس، 59 میلیون رینگیت (معادل حدود 14 میلیون دلار) اختصاص داد. هم چنین حدود 76 میلیون دلار برای ساخت یا ارتقاء کلینیک های بهداشتی و دندانپزشکی مراقبت های اولیه عمومی‌کنار گذاشته شد. که مقرر گشته بود، این بودجه در زمینه ساخت کلینیک های جدید در شهرهای کوچک تر اختصاص یابد.