امروزه کسب و کارها با چالش‌های بسیاری روبرو هستند، به ویژه زمانی که در بازارهای خارجی و بین المللی فعالیت می‌کنند. یکی از چالش‌های اساسی در این بازارها، ریسک‌های سیاسی و اقتصادی است که می‌تواند بر عملکرد و سودآوری شرکت‌ها تأثیرات قابل توجهی داشته باشد.

ارزیابی ریسک‌های سیاسی و اقتصادی در بازارهای هدف ابزاری حیاتی است که به کسب و کارها کمک می‌کند تا بهترین تصمیمات را درباره ورود یا توسعه در یک بازار خارجی بگیرند. این ارزیابی، بر اساس تحلیل و بررسی عوامل سیاسی و اقتصادی مربوط به کشورهای مورد نظر صورت می‌گیرد و به کسب و کارها اطلاعات لازم را درباره ریسک‌های محتمل و آثار آن‌ها بر روند عملکرد و سوددهی فراهم می‌کند.

در این مقاله، به ارزیابی ریسک‌های سیاسی و اقتصادی در بازارهای هدف پرداخته خواهد شد. ابتدا به توضیح مفهوم ریسک‌های سیاسی و اقتصادی می‌پردازیم و عوامل مؤثر در آن‌ها را شرح می‌دهیم. سپس روش‌های ارزیابی این ریسک‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهیم و به تحلیل و بررسی مدل‌های سنجش ریسک‌ و ارزیابی آن پرداخته خواهد شد.

علاوه بر این، در این مقاله به بررسی چالش‌هایی که در ارزیابی ریسک‌های سیاسی و اقتصادی ممکن است به وجود آید، خواهیم پرداخت. همچنین، اهمیت این ارزیابی برای کسب و کارها و نحوه استفاده از آن در فرآیندهای تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی را بررسی خواهیم کرد.

در نهایت، با مطالعه این مقاله، خوانندگان قادر خواهند بود تا درک کاملی از ریسک‌های سیاسی و اقتصادی در بازارهای هدف پیدا کنند و با استفاده از روش‌های مناسب، بتوانند این ریسک‌ها را ارزیابی کرده و تصمیمات بهتری درباره حضور و توسعه در بازارهای بین‌المللی بگیرند.

ریسک‌های سیاسی

تعریف ریسک‌های سیاسی:

ریسک‌های سیاسی به عوامل و شرایطی اطلاق می‌شود که به دلیل تغییرات و تحولات در سیاست‌ها، قوانین، نظام حاکمیت، روابط بین‌المللی و عوامل سیاسی دیگر در کشورهای هدف، بر کسب و کارها تأثیر منفی می‌گذارند. این ریسک‌ها می‌توانند شامل تغییرات قوانین و مقررات، ناتوانی دولت در تامین امنیت، تغییرات سیاسی ناپایدار، ناپایداری سیاسی و نظامی، تحریم‌های بین‌المللی و سایر مسائل مرتبط با سیاست و حاکمیت باشند.

عوامل مؤثر بر ریسک‌های سیاسی:

ریسک‌های سیاسی تحت تأثیر عوامل متعددی قرار می‌گیرند. برخی از عوامل کلیدی که بر ریسک‌های سیاسی تأثیر دارند عبارتند از:

– تغییرات سیاسی: شامل تغییر حاکمیت، تغییرات قوانین و سیاست‌ها، تغییرات در سیستم سیاسی و نظام حاکمیت می‌شود.

– عدم استقرار سیاسی: شامل ناپایداری سیاسی، توترات و نزاعات داخلی، خشونت سیاسی و بحران‌های امنیتی است.

– تحریم‌ها و تحولات بین‌المللی: شامل تحریم‌های اقتصادی، تحولات بین‌المللی و تغییرات روابط دیپلماتیک و تجاری می‌شود.

– عدم پایداری اقتصادی: شامل مشکلات مالی، بحران‌های اقتصادی و ناتوانی در تامین نیازهای اقتصادی مربوط به کسب و کارها است.

روش‌های ارزیابی ریسک‌های سیاسی:

برای ارزیابی ریسک‌های سیاسی در بازارهای هدف، روش‌های مختلفی وجود دارد که کسب و کارها می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند. برخی از روش‌های ارزیابی ریسک‌های سیاسی عبارتند از:

– تحلیل سیاست: بررسی و تحلیل قوانین، سیاست‌ها، روابط بین‌المللی و دیگر عوامل سیاسی در بازارهای هدف.

– پیش‌بینی سیاسی: استفاده از روش‌های تحلیل و پیش‌بینی برای تشخیص و پیش‌بینی تغییرات سیاسی و تحولات در کشورهای هدف.

– تحلیل ریسک‌های جغرافیایی: بررسی عوامل جغرافیایی مرتبط با ریسک‌های سیاسی مانند موقعیت جغرافیایی، مرزها، مناطق نفوذ و ارتباطات جغرافیایی.

تحلیل ریسک‌های سیاسی ایران در بازار هدف

می‌توان ریسک‌های سیاسی در ایران را بررسی کرد. در طول سال‌ها، ایران با تغییرات سیاسی و اقتصادی قابل توجهی مواجه شده است که بر تجارت و سرمایه‌گذاری در این کشور تأثیرگذار بوده است. برخی از ریسک‌های سیاسی که ممکن است در بازارهای هدف ایران مورد نیاز باشد، عبارتند از:

1. تحریم‌های بین‌المللی

تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران تأثیر قابل توجهی بر بازارهای ایران داشته است. این تحریم‌ها ممکن است شامل محدودیت‌های مالی، محدودیت‌های تجاری و قراردادهای بین‌المللی باشند که بر تجارت و سرمایه‌گذاری در ایران تأثیرگذار هستند.

2. تغییرات سیاسی

تغییرات سیاسی در ایران می‌تواند به دلیل تغییر دولت، تحولات سیاسی داخلی و تأثیرات بین‌المللی، ریسک‌های سیاسی را افزایش دهد. این تغییرات ممکن است شامل تغییر سیاست‌های اقتصادی، قوانین و مقررات، و تأثیرات ناپایداری سیاسی باشد.

3. عدم پایداری اقتصادی

عوامل اقتصادی نیز می‌توانند ریسک‌های سیاسی را تشدید کنند. این شامل نوسانات نرخ ارز، تورم، ناتوانی بانکی، تغییرات قوانین مالی و مالیاتی و سایر عوامل مرتبط با اقتصاد است.

4. تغییرات قوانین و مقررات

تغییرات در قوانین و مقررات می‌توانند بر تجارت و سرمایه‌گذاری در ایران تأثیرگذار باشند. این تغییرات ممکن است به تحدیدات در حوزه مالی، مالیاتی، تجاری، کارگری و غیره منجر شوند.

این مثال‌ها تنها برخی از ریسک‌های سیاسی در بازارهای هدف ایران هستند و بسته به شرایط و زمان، می‌تواند تغییر کنند. مدیران کسب و کارها باید این ریسک‌ها را شناسایی کرده و راهکارهای مناسبی برای مدیریت آن‌ها در نظر بگیرند.

در واقع این اطلاعات به کسب و کارها کمک می‌کند تا ریسک‌های سیاسی را شناسایی کرده، آن‌ها را ارزیابی و مدیریت کنند. همچنین می‌توان از راهکارهای مناسب برای کاهش تأثیر آن‌ها استفاده کرد. با بهره‌گیری از این مطالب، کسب و کارها می‌توانند در محیطی پویا و پرریسک سیاسی و اقتصادی، تصمیمات بهتری گرفته و به پایداری و رشد مطلوب خود دست یابند.

ریسک‌های اقتصادی

تعریف ریسک‌های اقتصادی

ریسک‌های اقتصادی به عواملی اشاره دارند که می‌توانند تأثیری منفی بر عملکرد اقتصادی یک کشور یا منطقه داشته باشند. این ریسک‌ها ممکن است شامل نوسانات نرخ ارز، تورم، ناتوانی بانکی، تغییرات قوانین و مقررات مالی، تحریم‌های اقتصادی و سایر عوامل مرتبط با عملکرد اقتصادی باشند.

عوامل مؤثر بر ریسک‌های اقتصادی

مواردی که می‌توانند بر ریسک‌های اقتصادی تأثیرگذار باشند عبارتند از:

– تغییرات در سیاست‌های مالی و مالیاتی: تغییرات در قوانین و مقررات مالی و مالیاتی می‌توانند تأثیر مستقیمی بر عملکرد اقتصادی کشورها و بازارهای هدف داشته باشند. این تغییرات ممکن است شامل تغییرات در نرخ مالیاتی، اعمال محدودیت‌های مالی، تغییرات در سیاست‌های پولی و مالی و سایر اقدامات مشابه باشند.

– نوسانات نرخ ارز: نوسانات نرخ ارز نیز می‌تواند به عنوان یک ریسک اقتصادی مهم در نظر گرفته شود. تغییرات ناگهانی و ناپیوسته در نرخ ارز می‌توانند تجارت خارجی، صادرات و واردات، تأمین مالی و سرمایه‌گذاری را تحت تأثیر قرار دهند.

– تورم و ناتوانی بانکی: تورم به عنوان یک عامل اقتصادی مهم می‌تواند تأثیر بسیاری بر ریسک‌های اقتصادی داشته باشد. افزایش ناتوانی بانکی و مشکلات در سیستم بانکی نیز می‌توانند به تحریک ریسک‌های اقتصادی منجر شوند.

روش‌های ارزیابی ریسک‌های اقتصادی

برای ارزیابی ریسک‌های اقتصادی، می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد. به عنوان مثال، استفاده از مدل‌های آماری و ریاضی، تحلیل پوششی (Hedging)، استفاده از مدل‌های اقتصادسنجی و تحلیل سناریو می‌توانند در ارزیابی ریسک‌های اقتصادی مؤثر باشند.

تحلیل ریسک‌های اقتصادی ایران در بازارهای هدف

تحلیل ریسک‌های اقتصادی ایران در بازارهای هدف از اهمیت بالایی برخوردار است. ایران یک کشور با جمعیت بزرگ، منابع طبیعی غنی و قرارگیری جغرافیایی استراتژیک است که برای تجارت و سرمایه‌گذاری بسیار جذاب است. با این حال، وجود ریسک‌های اقتصادی در ایران می‌تواند تأثیر زیادی بر عملکرد کسب و کارها و سرمایه‌گذاری‌ها در این بازارها داشته باشد. در زیر به بررسی برخی از ریسک‌های اقتصادی در بازارهای هدف ایران می‌پردازیم:

1. تحریم‌های اقتصادی

ایران در سال‌های اخیر با تحریم‌های اقتصادی و تحریم‌های مالی بین‌المللی مواجه شده است. این تحریم‌ها شامل محدودیت‌هایی برای دسترسی به منابع مالی، تجارت خارجی و سرمایه‌گذاری در بازارهای هدف شده است. این ریسک می‌تواند منجر به کاهش قابلیت رقابتی کسب و کارها و محدودیت‌هایی در عرضه و تأمین مواد اولیه و تجهیزات شود.

2. نوسانات نرخ ارز

ایران با نوسانات نرخ ارز روبرو است که می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر تجارت خارجی، صادرات و واردات، تأمین مالی و سرمایه‌گذاری داشته باشد. تغییرات ناگهانی و ناپیوسته در نرخ ارز می‌تواند منجر به افت و خسارت‌های مالی برای کسب و کارها شود و ریسک بالقوه‌ای برای سرمایه‌گذاران خارجی در بازارهای هدف ایران باشد.

3. تورم

میزان تورم و نرخ رشد قیمت‌ها نیز به عنوان یک ریسک اقتصادی در نظر گرفته می‌شود. افزایش ناگهانی قیمت‌ها و کاهش ارزش پول ملی می‌تواند تأثیر زیادی بر تجارت، سرمایه‌گذاری و درآمدهای کسب و کارها در بازارهای هدف ایران داشته باشد.

4. سیاست‌های مالی و پولی

تغییرات در سیاست‌های مالی و پولی دولت نیز می‌تواند ریسک‌های اقتصادی را ایجاد کند. تغییرات در نرخ بهره، مالیات، سیاست‌های پولی و اعتباری ممکن است تأثیر زیادی بر سرمایه‌گذاری و عملکرد کسب و کارها در بازارهای هدف ایران داشته باشد.

5. عدم پایداری بانکی

وضعیت عدم پایداری در بانک‌ها و ناتوانی در تأمین منابع مالی ممکن است ریسک‌هایی برای کسب و کارها و سرمایه‌گذاری‌ها در ایران ایجاد کند. مشکلات مربوط به نقدینگی، اعتبار و امکان پرداخت وام‌ها و بدهی‌ها می‌تواند تأثیر مستقیمی بر فعالیت کسب و کارها داشته باشد.

با توجه به تحلیل ریسک‌های اقتصادی مذکور، ارزیابی دقیق و کسب اطلاعات بیشتر درباره بازارهای هدف ایران بسیار اهمیت دارد. این ارزیابی‌ها به کسب و کارها کمک می‌کند تا ریسک‌های اقتصادی را شناسایی کرده، برنامه‌های مدیریت ریسک مناسبی را تدوین کنند و تصمیمات استراتژیک خود را بر اساس این ریسک‌ها اتخاذ کنند.

تحلیل دقیق‌تر این ریسک ها، نیاز به بررسی جزئیات و شرایط فعلی دارد. این تحلیل باید شامل عواملی مانند نوسانات نرخ ارز، تورم، تحریم‌های اقتصادی، سیاست‌های مالی و پولی، ناتوانی بانکی و عوامل دیگر باشد.

راهکارهای مدیریت ریسک

استراتژی‌های کاهش ریسک:

استراتژی‌های کاهش ریسک به مجموعه اقداماتی اشاره دارد که به منظور کاهش احتمال و تأثیر رخداد ریسک‌ها انجام می‌شوند. این استراتژی‌ها به شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران کمک می‌کنند تا خطرات مالی و عملیاتی را مدیریت کنند و پایداری کسب و کار را تضمین کنند. برخی از استراتژی‌های کاهش ریسک عبارتند از:

الف) تنوع سبد سرمایه‌گذاری: این روش به کسب و کارها و سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا سبد سرمایه‌گذاری‌های خود را به‌طور متنوعی تنظیم کنند. با سرمایه‌گذاری در صنایع و بخش‌های مختلف، خطر تمرکز بر روی یک منطقه یا صنعت واحد کاهش می‌یابد.

ب) برنامه‌ریزی مالی محافظه‌کارانه: برنامه‌ریزی مالی محافظه‌کارانه شامل مدیریت مالی، کنترل هزینه‌ها، تعیین سطح مطمئنی از نقدینگی و اعتبار دارد. این روش به کاهش شدت تأثیر ریسک‌های مالی کمک می‌کند.

ج) برنامه‌ریزی ریسک محور: برنامه‌ریزی ریسک محور شامل شناسایی و ارزیابی ریسک‌ها و تدوین برنامه‌های عملیاتی برای مدیریت و کاهش آن‌ها است. با مدیریت فعال ریسک‌ها، احتمال وقوع خسارت‌ها کاهش می‌یابد.

استراتژی‌های انتقال ریسک:

استراتژی‌های انتقال ریسک به کمک ابزارهای مختلف، مسئولیت‌ها یا هزینه‌های مرتبط با ریسک‌ها را به طرف دیگری منتقل می‌کنند. این استراتژی‌ها به شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران کمک می‌کنند تا خطرات مالی و عملیاتی را به صورت قابل قبولی مدیریت کنند. برخی از استراتژی‌های انتقال ریسک عبارتند از:

الف) بیمه‌گذاری: با خرید بیمه، شرکت‌ها مسئولیت خسارت‌های ناشی از ریسک‌ها را به بیمه‌گر منتقل می‌کنند.

ب) قراردادهای تضمینی: این قراردادها که به طور معمول در قالب ضمانتنامه‌ها و قراردادهای وفاداری (LC) عمل می‌کنند، به شرکت‌ها امکان می‌دهند تا ریسک‌های مرتبط با پرداخت‌ها، تأمین مالی و تجارت را به طرف دیگری انتقال دهند.

ج) مشارکت‌های مالی و انتقال دیون: این روش شامل انتقال بخشی از ریسک‌های مالی یک پروژه یا کسب و کار به سرمایه‌گذاران و همکاران است.

استراتژی‌های پذیرش ریسک:

استراتژی‌های پذیرش ریسک شامل قبول و مدیریت ریسک‌ها است. به جای کاهش یا انتقال ریسک، در این استراتژی‌ها ریسک به طور مستقیم پذیرفته می‌شود و اقداماتی برای مدیریت و کنترل آن‌ها انجام می‌شود. برخی از استراتژی‌های پذیرش ریسک عبارتند از:

الف) توسعه ظرفیت مقاومت: با توسعه ظرفیت و منابع مقاومت در برابر ریسک‌ها، کسب و کارها قادر خواهند بود با مواجهه با ریسک‌های اقتصادی سازماندهی شده و برنامه‌ریزی شده، عمل کنند.

ب) استفاده از فرصت‌های ریسک: در برخی موارد، ریسک‌ها می‌توانند فرصت‌هایی را بوجود آورند. در این استراتژی، سازمان‌ها قادرند از فرصت‌های ناشی از ریسک‌های موجود بهره‌برداری کنند.

ج) ایجاد فرهنگ مدیریت ریسک: با ایجاد فرهنگی که مدیریت ریسک در آن جزئی از روند کسب و کار است، سازمان‌ها قادر خواهند بود بهترین روش‌ها برای پذیرش، مدیریت و کاهش ریسک‌ها را در طول زمان شناسایی و اجرا کنند.

این استراتژی‌ها به شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران کمک می‌کنند تا با مدیریت هوشمندانه ریسک‌های سیاسی و اقتصادی، کسب و کار خود را بهبود داده و به پایداری و رشد مطلوب دست یابند. همچنین، استفاده از ترکیبی از این استراتژی‌ها به شرکت‌ها امکان می‌دهد تا بهترین روش مدیریت ریسک را برای شرایط خاص خود انتخاب کنند.

مفاهیم و روش‌های ارزیابی ریسک

مفاهیم و روش‌های ارزیابی ریسک برای سازمان‌ها و سرمایه‌گذاران بسیار اهمیت دارند تا بتوانند ریسک‌های مختلف را شناسایی کرده، ارزیابی کرده و تصمیمات مناسبی درباره مدیریت ریسک‌ها بگیرند. در زیر به برخی از مفاهیم و روش‌های ارزیابی ریسک می‌پردازیم:

1. شناسایی ریسک

این مرحله شامل شناسایی و شناخت دقیق ریسک‌های موجود در محیط کسب و کار است. شناسایی ریسک‌ها شامل تحلیل محیطی، تحلیل صنعت و تحلیل داخلی سازمان می‌شود.

2. تحلیل ریسک

در این مرحله، ریسک‌های شناسایی شده با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرار می‌گیرند. روش‌های تحلیل ریسک شامل تحلیل احتمال و اثر ریسک، ماتریس ریسک و تحلیل درخت تصمیم می‌شوند.

3. ارزیابی اثرات ریسک

در این مرحله، اثرات محتمل ریسک‌ها بر سازمان و عملکرد آن ارزیابی می‌شود. ارزیابی اثرات ریسک شامل ارزیابی مالی، ارزیابی عملکرد، ارزیابی امتیاز اعتبار و سایر اثرات ممکن است.

4. ارزیابی احتمال وقوع ریسک

در این مرحله، احتمال وقوع ریسک‌ها ارزیابی می‌شود. این ارزیابی شامل تحلیل آماری، مطالعات تاریخی و داده‌های موجود می‌شود.

5. تخصیص منابع و مدیریت ریسک

پس از شناخت دقیق ریسک‌ها و ارزیابی آن‌ها، منابع مالی و انسانی به طور مناسب برای مدیریت ریسک‌ها تخصیص داده می‌شود. این شامل برنامه‌ریزی ریسک، اتخاذ تدابیر کنترلی، خرید بیمه و استفاده از سایر ابزارهای مدیریت ریسک است.

6. پایش و بازبینی مداوم

پس از مدیریت ریسک‌ها، لازم است که فرآیند پایش و بازبینی مداوم انجام شود. این شامل مانیتورینگ ریسک‌ها، ارزیابی مجدد و به‌روزرسانی ریسک‌ها و اصلاح اقدامات مدیریتی است.

در کنار این روش‌های ارزیابی ریسک، مفاهیمی مانند شاخص‌های ریسک، ریسک مدیریت فرهنگی و سیستم‌های هشدار دهنده نیز می‌توانند در فرآیند ارزیابی و مدیریت ریسک مورد استفاده قرار بگیرند.

نتیجه‌گیری

در این مقاله، به بررسی ریسک‌های سیاسی و اقتصادی در بازارهای هدف پرداخته شد. در قسمت ریسک‌های سیاسی، تعریف ریسک‌های سیاسی، عوامل مؤثر بر آن‌ها، روش‌های ارزیابی و مثال‌هایی از ریسک‌های سیاسی در بازارهای هدف مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، در قسمت ریسک‌های اقتصادی، تعریف ریسک‌های اقتصادی، عوامل مؤثر بر آن‌ها، روش‌های ارزیابی و تحلیل ریسک‌های اقتصادی در بازارهای هدف مورد بحث قرار گرفت.

اهمیت ارزیابی ریسک‌های سیاسی و اقتصادی در بازارهای هدف:

ارزیابی ریسک‌های سیاسی و اقتصادی در بازارهای هدف برای سازمان‌ها و سرمایه‌گذاران بسیار حائز اهمیت است. این ارزیابی به آن‌ها کمک می‌کند تا ریسک‌های مختلف را شناسایی و ارزیابی کرده، تصمیمات مناسبی درباره مدیریت ریسک‌ها بگیرند. شناخت دقیق ریسک‌های سیاسی و اقتصادی می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا برنامه‌ریزی اصولی داشته و استراتژی‌هایی مناسب برای ورود به بازارهای جهانی اتخاذ نمایند.

توصیه‌ها برای مدیران و سرمایه‌گذاران:

براساس ارزیابی ریسک‌های سیاسی و اقتصادی، مدیران و سرمایه‌گذاران می‌توانند از توصیه‌های زیر استفاده نمایند:

– اطلاعات به‌روز: به‌روزرسانی مداوم اطلاعات مربوط به ریسک‌های سیاسی و اقتصادی در بازارهای هدف بسیار مهم است. مدیران و سرمایه‌گذاران باید از منابع قابل اعتماد استفاده کرده و با تغییرات و رویدادهای مهم در این بازارها آشنا باشند.

– تحلیل دقیق: انجام تحلیل دقیق و جامع ریسک‌های سیاسی و اقتصادی در بازارهای هدف بسیار حائز اهمیت است. مدیران و سرمایه‌گذاران باید عوامل مؤثر بر ریسک‌ها را شناسایی کرده و تأثیر آن‌ها را بر روی کسب و کار و سرمایه‌گذاری خود ارزیابی کنند.

– استراتژی مدیریت ریسک: اتخاذ استراتژی‌های مناسب برای کاهش، انتقال یا پذیرش ریسک‌های سیاسی و اقتصادی در بازارهای هدف بسیار ضروری است. مدیران و سرمایه‌گذاران باید بر اساس تحلیل‌های خود، راهکارهایی مانند تنظیم استراتژی و تدابیر کنترلی را اتخاذ کنند.

– همکاری با متخصصان: در مواجهه با ریسک‌های سیاسی و اقتصادی پیچیده، همکاری با متخصصان و مشاوران مجرب می‌تواند بسیار مفید باشد. این افراد می‌توانند با تخصص و دانش خود، به مدیران و سرمایه‌گذاران در مدیریت ریسک‌های بازارهای هدف کمک کنند.

– پایش و بازبینی مداوم: پس از اتخاذ تدابیر مدیریت ریسک، لازم است که مدیران و سرمایه‌گذاران فرآیند پایش و بازبینی مداوم را انجام دهند. این شامل مانیتورینگ ریسک‌ها، ارزیابی مجدد و به‌روزرسانی ریسک‌ها و اصلاح اقدامات مدیریتی است.

با توجه به این توصیه‌ها، مدیران و سرمایه‌گذاران قادر خواهند بود ریسک‌های سیاسی و اقتصادی را به طور بهتری شناسایی و ارزیابی کرده و استراتژی‌های مناسبی را برای مدیریت و کاهش آن‌ها اتخاذ کنند. این اقدامات می‌توانند به حفظ و توسعه کسب و کار و سرمایه‌گذاری موفق در بازارهای هدف کمک کنند.